Gościem specjalnym tegorocznej edycji Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca będzie Yoann Bourgeois — znany na całym świecie francuski wizjoner nowego cyrku i tańca! Artysta pojawi się w naszym kraju po raz pierwszy, a swoje etiudy zaprezentuje podczas dwóch wieczorów: 12 i 13 listopada.
Yoann Bourgeois to twórca zapadających w pamięć poetycko-filozoficznych obrazów ruchowych. Podczas 27. MSTT zobaczymy najsłynniejsze etiudy tancerza z wykorzystaniem charakterystycznych rekwizytów i elementów scenografii, dzięki którym jego twórczość jest rozpoznawalna i podziwiana na całym świecie.
Jako że właśnie osiągnąłem wiek, w którym można – w uproszczony sposób i niezależnie od biegu wydarzeń – przewidzieć własną przyszłość oraz mówić o nadchodzących dniach w atmosferze przeszłości, zacząłem opracowywać PROGRAM. Wiek sam w sobie nie był ani obiektywnym progiem, ani doczesną rzeczywistością – był po prostu świadomością czegoś. Bez względu na to, jak wiele dni pozostało przede mną, nawet opierając się na najbardziej optymistycznych prognozach, byłoby ich zbyt mało.
Moim planem było rozbrojenie czasu. Oczywiście, samo w sobie było to niemożliwe. Istniały jednak różne metody i PODEJŚCIA*, tak aby było to proste i ostateczne. Wystarczyłoby jedno zdanie: spróbuję zbliżyć się do punktu zawieszenia. Coś w rodzaju nadziei na spektakl, ze specyficznymi rekwizytami (krzesła, schody, piętra), wariacjami oraz odrębnym zestawem jakości fizycznych (grawitacja, równowaga, bezwładność). Z nieustannym dążeniem, aby zbliżyć się do nieuchwytnej teraźniejszości. I przekonaniem, że dzieło sztuki może z czasem osiągnąć swoją prawdziwą spójność.
Jest to więc stale ewoluujący proces, realizowany przez długi czas, z udziałem oddanego zespołu.Spektakl…
Istnieje pewien bardzo specyficzny format, który moim zdaniem wyszedł z użycia, coś, do czego pretendował tylko tak zwany „tradycyjny” cyrk, a porzucił „nowy” cyrk. Czy jest to coś anachronicznego? Postanowiłem ponownie zwrócić się ku temu podejściu, z jego unikalną organizacją i charakterystycznymi kodami.Numer cyrkowy jest idealną krótką formą. Często mówi się, że trwa około ośmiu minut, ale tak naprawdę to nic nie znaczy. Numer jest po prostu kwintesencją, maksymalnym zredukowaniem formy, która osiągnęła największą intensywność, podobnie jak w kuchni, gdy wygotowujemy substancję, redukując ją do skoncentrowanego minimum. Na końcu tego procesu upraszczania przez ekstrakcję znajduje się marzenie o absolucie – NUMER, która musi istnieć sam w sobie. Bez żadnego rusztowania kulturowego, we wszystkich różnorodnych kontekstach. Numer, która musi być w stanie trwać. Pomimo życia, przemijającego w ciałach, wraz z nieuchronnym nadejściem starości, NUMER będzie istnieć przez cały czas. Numer wysokiej jakości musi działać wszędzie i o każdej porze.
Niemniej jednak żaden Numer nie może rościć sobie prawa do znaczenia, przez wielkie „Z”. Numer nie ma w sobie tyle arogancji. W końcu żaden Numer nie jest lepszy od pozostałych, nawet Numer 1. Nie można zapominać, że Numer jest częścią złożonego zestawu. Nie mówi nic więcej niż to, co mówi, nie zaprzeczając innym Numerom, które pojawiają się przed lub po nim. Numer ma w sobie pokorę. Znaczenie wyraża się wyłącznie w nim i poprzez niego, i już przez sam ten fakt Numerowi udaje się osiągnąć uniwersalność.
*podejście – approche (fr.)
Piłeczki / Contrapunctus II (Approche 1 / Podejście 1)
W miniaturze prezentującej taniec z trzema piłeczkami, sztuka żonglowania pomaga uprościć i zrozumieć ścieżkę drugiej wersji utworu „Kunst der Fuge” Johanna Sebastiana Bacha. W ramach tego miniaturowego występu wszystko jest nieustannie konstruowane i dekonstruowane wokół punktu zawieszenia – tego dokładnego momentu, który istnieje między końcem wzlotu a początkiem opadania.
koncepcja, reżyseria, scenografia: Yoann Bourgeois; wykonanie: Yoann Bourgeois; muzyka: „Kunst der Fuge – Contrapunctus II” – Jan Sebastian Bach
Wirujące krzesło / Aux dem washer zu singen (Approche 14 / Podejście 14)
Aby przeciwstawić się sile odśrodkowej, ciało nie ma innego wyjścia, jak spróbować odzyskać równowagę poprzez pochylenie się. Opierając się na tym paradoksie, twórcy ułożyli choreografię, która jest równie fascynująca, co elementarna.
koncepcja, reżyseria, scenografia: Yoann Bourgeois we współpracy z Marie Bourgeois; wykonanie: Marie Bourgeois; muzyka: „Auf dem Wasser zu singen” – Franz Schubert w aranżacji Barbary Bonney i Geoffrey’a Parsonsa; projekt i konstrukcja: David Hanse, Nicolas Picot (C3 Sud Est) i Hervé Flandrin
Zrównoważona platforma / Boots of Spanish Leather (Approche 9 / Podejście 9)
Poszukiwanie równowagi odzwierciedla określoną relację, w której przeciwstawne siły równoważą się. Ale w rzeczywistości przeciwne strony są w ciągłym ruchu i rzadko się wyrównują. Platforma, na której swoje ruchy rozwijają mężczyzna i kobieta, opiera się na centralnym punkcie. Jest niezwykle czuła – więc nawet najmniejszy ruch wykonany przez jedną ze stron ma natychmiastowy wpływ na drugą. Obraz ten służy metaforycznemu wzmocnieniu dynamiki władzy, którą możemy obserwować w centrum wszystkich relacji.
koncepcja, reżyseria, scenografia: Yoann Bourgeois; wykonanie: Yoann Bourgeois i Marie Bourgeois; muzyka: Bob Dylan – „Boots of Spanish Leather”; projekt i konstrukcja: David Hanse, Nicolas Picot (C3 Sud Est) i Christophe Rayaume
Krzesła-stoły (Approche 3 / Podejście 3)
Stół oferuje niezliczone możliwości teatralne, ponieważ każda z dwóch postaci na zmianę staje się obiektem dla tej drugiej, a ich zręczność i wirtuozeria gestów tworzy iskrzące znaki.
koncepcja, reżyseria, scenografia: Yoann Bourgeois we współpracy z Marie Fonte podczas tworzenia oryginalnego spektaklu
wykonanie: Yoann Bourgeois i Marie Bourgeois
Stół obrotowy / Wild is the Wind (Approche 7 / Podejście 7)
Siła odśrodkowa odsuwa ciała od siebie. Platforma, na której swoje ruchy rozwijają mężczyzna i kobieta, obraca się bardzo szybko. Aż za szybko. Aby oprzeć się sile, która chce ich rozdzielić, trzymają się siebie nawzajem.
koncepcja, reżyseria, scenografia: Yoann Bourgeois; wykonanie: Yoann Bourgeois i Marie Bourgeois; muzyka: Dimitri Tiomkin i Ned Washington – „Wild is the Wind” w aranżacji Niny Simone; projekt i konstrukcja: David Hanse, Nicolas Picot (C3 Sud Est) i Hervé Flandrin
Schody / Opening (Approche 17 / Podejście 17)
Opierając się na części „Opening” z dzieła „Glassworks” Philipa Glassa, Yoann Bourgeois proponuje uproszczone spojrzenie na egzystencjalne trajektorie, naprzemiennie wznoszące się i opadające, ze schodami prowadzącymi donikąd. Chronologia czasowa jest zakłócana przez gry na temat odwracalności. Na szczycie niewidzialnej przegrody jednej z postaci udaje się wymknąć pustce, bawiąc się prawami grawitacji i nieważkości. Osiąga stan wolności, znajdujący się pomiędzy równowagą a jej brakiem.
Ten wizualny poemat koncentruje się na poruszającej się, zawrotnej wędrówce w kierunku punktu zawieszenia – tego precyzyjnego, krótkotrwałego momentu, w którym ciało osiągnęło najwyższy możliwy punkt, a nieuchronny upadek jeszcze się nie rozpoczął.
koncepcja, reżyseria, scenografia: Yoann Bourgeois; wykonanie: Yoann Bourgeois; muzyka: „Opening” – Philip Glass; interpretacja utworów na fortepianie: Michał Iwanek; kierownictwo techniczne: Nicolas Anastassiou
Spektakl jest częścią 27. Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca.
