W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Spotkanie z historykiem sztuki dr Elżbietą Matyaszewską

Spotkanie z historykiem sztuki dr Elżbietą Matyaszewską
Data rozpoczęcia 2015-06-11
Godzina rozpoczęcia 18:00
Miejsce Dom Kultury LSM, K. Wallenroda 4a
Kategoria Koncert

MOZAIKA SZTUKI AWANGARDOWEJ

Koniec wieku XIX w sztuce europejskiej zaznaczył się w sposób wyjątkowy, tworząc podstawy dla wielu nowych tendencji artystycznych. Pierwsze symptomy owych zmian można już odnaleźć w twórczości tzw. postimpresjonistów, czyli artystów, którzy akceptowali wprawdzie impresjonistyczny prymat koloru, ale odrzucali jego dążność do naśladownictwa natury, bardziej kładąc nacisk na autonomiczność i ekspresyjność dzieła sztuki. Wybitnymi przedstawicielami tego nurtu byli czterej malarze – Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne i Henri Toulouse-Lautrec. Każdy z nich, czerpiąc z doświadczeń impresjonizmu, stworzył jednak odrębny styl, wprowadzając powoli sztukę na drogę syntetyzmu, ekspresjonizmu, symbolizmu oraz kubizmu. Ich twórczość, mimo iż nie była doceniana za ich życia, stała się pomostem między dziewiętnastowieczną nowoczesnością a dwudziestowieczną awangardą.

Nurtem, który u progu nowego stulecia wywołał duże poruszenie wśród francuskich krytyków artystycznych był fowizm. Dzieła doń należące, zaprezentowane w 1905 roku na Jesiennym Salonie w Paryżu uznano za artystyczne faux-pas wobec innych, bardziej tradycyjnych prac, a ich twórców okrzyknięto „dzikimi”. Wśród nich znaleźli się między innymi Henri Matisse, André Derain i Maurice de Vlaminck, prezentując obrazy o nasyconych, krzykliwych wręcz barwach i formach dalekich od klasycznego ideału. Fowistyczny sposób tworzenia przywołali w późniejszym okresie ekspresjoniści, działający w kilku niezależnych formacjach artystycznych, na przykład „Die Brücke”, “Der Blaue Reiter” czy “Der Sturm”. Ich znakiem rozpoznawczym było stosowanie w malarstwie ostrych zestawień kolorystycznych i deformacji formy oraz tworzenie pełnych dynamizmu kompozycji, pozbawionych elementów narracyjnych.

Niekwestionowanym liderem wśród awangardowych kierunków XX wieku stał się kubizm. Jego pierwszych symptomów doszukać się można w XIX-wiecznej jeszcze twórczości Paula Cezanna, ale swe prawdziwe oblicze ukazał dopiero w malarstwie Pabla Picassa, Georgesa Braqua, Juana Grisa czy Fernanda Légera. Tworzone przez nich dzieła były niemal dosłowną, plastyczną odpowiedzią na apel Cezanne’a, który twierdził, że „trzeba odszukać w naturze cylindry, kule i stożki, umieścić wszystko we właściwej perspektywie tak, aby każda strona przedmiotu, każda płaszczyzna ciążyły ku jednemu, centralnemu punktowi”

Po kubizmie pojawiły się w sztuce europejskiej: futuryzm, konstruktywizm, dadaizm, surrealizm, abstrakcjonizm oraz w Polsce koloryzm, a po II wojnie światowej – action painting, pop-art, op-art, hiperrealizm, nowa figuracja, konceptualizm, land-art, happening i performance.

Powiązane:

Dom Kultury LSM

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej