Katedra Tekstologii i Edytorstwa Instytutu Filologii Polskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Koło Edytorów KUL oraz "Norbertinum" Wydawnictwo – Drukarnia – Księgarnia zapraszają na spotkanie "Zdzisław Stroiński - Kolumb zapomniany?". Spotkanie poświęcone życiu i twórczości wybitnego poety-powstańca, przyjaciela Tadeusza Gajcego, z okazji wydania najnowszej, poszerzonej edycji jego pism: Leon Zdzisław Stroiński "Chmura. Portret poety" (Lublin: Norbertinum, 2011).
Goście specjalni: prof. dr hab. Jerzy Święch i Hanna Zofia Etemadi
W programie:
- prof. dr hab. Jerzy Święch - Słowo o książce i jej autorze
- Hanna Zofia Etemadi - Śladami Poety (biografia jako dokument filmowy)
- Projekcja filmu „Leon Zdzisław Stroiński”, scenariusz i reżyseria Hanna Zofia Etemadi
Po ponad 30 latach od ostatniej edycji utworów Leona Zdzisława Stroińskiego Wydawnictwo Norbertinum tomem „Chmura. Portret poety” przypomina sylwetkę i twórczość utalentowanego młodego poety, który 16 sierpnia 1944 roku, wraz z Tadeuszem Gajcym, poległ w Powstaniu Warszawskim. W tomie Czytelnicy znajdą - oprócz już znanych - utwory dotychczas niepublikowane (m.in. z okresu pobytu w Zwierzyńcu i nauki w zamojskim liceum), odczytane z oryginalnych rękopisów Poety, unikatowe fotografie i dokumenty.
Tom wierszy poprzedza wspomnienie Julii Hartwig o Zdzisławie Stroińskim.
Leon Zdzisław Stroiński (ur. 29 listopada 1921 r. w Warszawie, zginął 16 sierpnia 1944 r. tamże) - polski poeta pokolenia "Kolumbów", żołnierz Armii Krajowej. Urodził się w rodzinie inteligenckiej; ojciec jego, Józef Stroiński, był radcą prawnym Ordynacji Zamoyskich. Wczesną młodość spędził w Zamościu. W 1941 r. rozpoczął studia prawa i filologii polskiej na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Od 1942 roku należał do grupy polonistów skupionych wokół konspiracyjnego miesięcznika "Sztuka i Naród". Był żołnierzem AK, ukończył tajną podchorążówkę. Aresztowany 25 maja 1943 roku podczas składania wieńca (wraz z Wacławem Bojarskim i Tadeuszem Gajcym) pod pomnikiem Mikołaja Kopernika (w 400. rocznicę śmierci uczonego) i osadzony na Pawiaku. Niezidentyfikowany, zwolniony 19 lipca 1943 roku. Zginął 16 sierpnia w powstaniu warszawskim wraz z poetą Tadeuszem Gajcym na Starym Mieście, po wysadzeniu przez Niemców kamienicy przy ul. Przejazd.
W swojej twórczości nawiązywał do poetyki Awangardy Krakowskiej, sięgał po realia wojny i okupacji, także doświadczeń z Pawiaka (cykl liryków prozą Okno 1943). Tworzył wizyjno-metaforyczne obrazy, pełne akcentów prometejskich i mesjanistycznych. Napisał też więzienne opowiadanie "Pokolenie" o wymowie patriotycznej i humanistycznej.
