W ramach Letniego Forum Tańca Współczesnego wystąpi Danish Dance Theatre z Danii.
Założony w 1981 roku Danish Dance Theatre jest jedną z czołowych grup tańca współczesnego w Skandynawii. W 2001 choreograf Tim Rushton (ur. 1963) został dyrektorem artystycznym zespołu, wnosząc nową wizję i kierunek dla grupy. Zespół ma w swoim szerokim repertuarze sztuki cieszące się powodzeniem na całym świecie, nieustannie tworzy także nowe produkcje, które spotykają się z pozytywnym odbiorem, zarówno krytyków, jak i widzów. Własny styl Tima Rushtona oraz jego bliska współpraca z tancerzami pomogła przekroczyć wiele granic stylów i technik oraz rozwinąć umiejętność odzwierciedlania niuansów emocji i związków międzyludzkich. Tim Rushton jest laureatem wielu nagród.
Danish Dance Theatre występowało, m.in w.: Jacob´s Pillow Dance Festival, Massachusetts; Le temps d’aimer La Dance Festival, Biarritz; Künstlerhaus Mousonturm, Frankfurt am Main; The Norwegian National Opera & Ballet; Celebrity Series of Boston, Massachusetts; Sydney Opera House; Harbourfront Centre Toronto; Teatr St. Petersburg; Joyce Theatre, New York; Festival Octobre-en-Normandie, Rouen; Tacheless, Berlin.
Grupa otrzymuje wsparcie finansowe Ministra Kultury Danii.
Spektakle:
Enigma
Tańczą: Nassim Meki, Ana Sendas, Minna Berglund, Luca Marazia, Alessandro Sousa Pereira, Csongor Szabó, Kang Ma, Nelson Rodriquez-Smith
Choreografia: Tim Rushton
Reżyseria świateł: Thomas Bek/Jacob Bjerregaard
Muzyka: Mathias Friis Hansen
Czas: 25 minut
Enigma po grecku oznacza zagadka. Jest to także nazwa elektromechanicznej maszyny szyfrującej używanej przez Nazistów podczas II Wojny Światowej w celu kodowania i dekodowania wiadomośći. Już od najmłodszych lat jesteśmy uczeni, by odczytywać znaki określonych i rozpoznawalnych konstrukcji znajdujących się w naszym otoczeniu. Znajomość kodów i funkcjonowanie w zgodzie z nimi daje na poczucie akceptacji i pewności siebie. Jeżeli jednak nie potrafimy odczytać i zinterpretować sygnałów, mamy poczucie chaosu. Z drugiej jednak strony, możemy być tak pochłonięci przedsięwzięciami i odwzorowaniami, że całkowicie tracimy zmysł intuicji. Chęć zrozumienia tego, co nami powoduje jest podstawą choreografii Enigma. Enigma jest inspirowana suitami na wiolonczelę J.S. Bacha. Tim Rushton jest wielbicielem Bacha ze względu na wielopoziomowość i piękno jego muzyki – piękno, które sięga bardzo głeboko, jednocześnie zawierając wiele przeciwieństw.
Cadance
Tańczą: Luca Marazia, Alessandro Sousa Pereira, Csongor Szabó, Kang Ma, Nelson Rodriquez-Smith
Choreografia: Tim Rushton
Reżyseria świateł: Mikael Sylvest
Muzyka: Andy Pape
Czas: 12 minut
CaDance to subtelna gra dla czterech lub pięciu tancerzy. Muzyka w minimalistycznej kompozycji Andy Pape’a odmierza czas jak zegarek. Ciała tancerzy są jak pałeczki perkusji – małymi, dokładnymi i suchymi ruchami czekają na siebie nawzajem, by następnie w ułamku sekundy zaatakować z nieoczekiwanym wyczuciem czasu. W CaDance muzyka, stanowiąca siłę napędową, służy za punkt wyjścia, by później rozwinąć się w wirtuozerską rywalizację pomiędzy mężczyznami obecnymi na scenie.
Kridt (Chalk)
Tańczą: Luca Marazia, Alessandro Sousa Pereira, Csongor Szabó/Kang Ma, Nelson Rodriquez-Smith, Nassim Meki, Ana Sendas, Minna Berglund
Choreografia: Tim Rushton
Reżyseria świateł: Anders Poll
Projekt kostiumów: Charlotte Østergaard
Muzyka: Peteris Vasks
Czas: 32 minut
Mężczyzna leży na podłodze przygotowując się na spotkanie własnego przeznaczenia, jednocześnie słuchając dźwięku wydrapywania napisów na ścianie. Oczy się spotykają. Pamięć ciała przejmuje kontrolę nad opowieścią…Tim Rushton miał dwa źródła inspiracji przy tworzeniu Kridt. Po pierwsze, tekst z Biblii jako tematyczny punkt zwrotny: Wszystkie rzeczy mają swój czas, i swym zamierzonym biegiem przemija wszystko pod słońcem. (Koh 3, 1) Po drugie, suitę smyczkową łotewskiego kompozytora Petersa Vasksa, Musica Adventus. Muzyka za punkt wyjścia obiera list apostolski dotyczący przesłania na dzień Bożego Narodzenia – Pokój na Ziemii. Kompozytor wyraża zarówno swoją wiarę ale także swoje wątpliwości w rozwiązanie niezgody. Dzieło kończy się w mrocznym, agresywnym klimacie, jednak w finale przebija się delikatny lecz stanowczy hymn, odpowiedź na wiarę oraz symbol zachowania równowagi w świecie. Kridl zdobył najbardziej prestiżową duńską nagrodę teatralną, the Reumert prize jako najlepsza Produkcja Taneczna 2005.
Wstęp wolny
