Prezentowane fotografie to zarówno reporterski zapis, jak również czułe, odwołujące się do wrażliwości widza kadry, uwieczniające piękno wybrzeża Zatoki Gwinejskiej i nie tylko.
Mawia się, że połączenie pracy z pasją i zainteresowaniami sprawia, że wykonywany zawód staje się również przyjemnym zajęciem. Wydaje się, że takie połączenie udało się Wojciechowi Zarembie, kiedy to pierwszy raz dotarł do Ghany w 2014 roku. Dzięki tej wizycie możemy cieszyć się wyjątkowymi fotografiami dokumentującymi życie zachodniej Afryki. Kolejne serie zdjęć przybliżają nam sposób życia, kulturę, tradycję i wartości kraju bogatego w surowce mineralne i dary natury, które znamy z codziennego życia, jak chociażby kakao czy palma oleista. W tych sugestywnych rajskich kadrach Wojciech Zaremba zamyka również zagadnienia socjologiczne, nie unikając pytań o potrzeby szybko rozwijającego się regionu zachodniej Afryki, jak na przykład: rozwój gospodarki i infrastruktury kraju, aspekty ekologiczne, poszanowanie natury. Prezentowane fotografie to zarówno reporterski zapis, jak również czułe, odwołujące się do wrażliwości widza kadry, uwieczniające piękno wybrzeża Zatoki Gwinejskiej i nie tylko. Równocześnie Wojciech Zaremba przedstawia nam swoją drogę przez Ghanę, tworzy swoistą mapę, zapraszając do wspólnej, ekscytującej podróży.
Drogę rozpocząć zatem należy od życiodajnego wybrzeża, gdzie cieśle konstruują charakterystyczne, pomalowane na błękit i ozdobione plamami koloru łodzie z drążonego konara obitego deską. Te małe stateczki, tłumnie cumowane w przybrzeżnym porcie, prowadzą do zajęć rybaków – połowu ryb w lazurowej wodzie, ich liczenia, oprawiania i sprzedaży. Kolejnym punktem na mapie jest interior, podobnie jak poprzednie miejsce podporządkowany prawom natury – tym razem matce ziemi, która daje możliwość bytowania całym społecznościom. Następnym przystankiem w fotograficznej podróży Wojciecha Zaremby może być dzika przyroda kipiących zielenią lasów równikowych, pilnie strzeżonych przed dewastacją. Takich postojów fotograf proponuje więcej, dlatego warto uważnie zapoznać się z każdym kadrem, kolejno odkrywającym przed odbiorcą pracę, zabawę, odpoczynek, zwyczaje i wiele innych aspektów życia w Ghanie. Zdjęcia artysty, podobnie jak obrazy T.T. Blanksona, charakteryzuje wyjątkowa tonacja barw i intensywność światła, typowego dla tamtego regionu.
Fotografie Wojciecha Zaremby Ogląd fotografii wykonanych przez Wojciecha Zarembę stanowi prawdziwą ucztę dla oka. Jego prace,
które znam od dawna, zachwycają oryginalnością spojrzenia, subtelnością kompozycji, umiejętnością operowania barwą i kontrastem. Przede wszystkim jednak na emocje oddziałuje podjęta przez Autora tematyka. Z jego zdjęć wyłania się skomplikowany obraz współczesnej Afryki Zachodniej, świata, w którym tradycja przenika się z nowoczesnością. Fotografie wykonywane przez Wojciecha Zarembę stanowią zachętę do odkrywania zakamarków imaginarium afrykańskiego, prezentują transformację społeczno-polityczną, przemiany kultur i ekosystemów zachodniej części kontynentu. Dużym walorem zdjęć jest płynący z nich przekaz, który służy edukacji przyrodniczej oraz kulturowej. Zaryzykuję tezę: informacji tego rodzaju w Polsce prawie brak; Polacy jeszcze Afryki tak naprawdę nie odkryli.Autor w niesamowity sposób potrafi zatrzymać czas, by uchwycić istotę otaczającej go rzeczywistości. Cechuje go swoista odwaga patrzenia, oryginalna i osobista perspektywa oglądu afrykańskiego interioru. Jego wysublimowane kadry, które kojarzą mi się z dziełami fotograficznymi Kazimierza Zagórskiego i Kazimierza Nowaka, wolne są przy tym od stereotypów, grzechu egzotyzacji percypowanej przestrzeni. Zaremba stroni od poszukiwania fotograficznych sensacji. Rzetelnie dokumentuje, portretuje ludzi, wykraczając poza konwencje fotografii stricte etnograficznej. Jego zdjęcia pełne są powagi i zrozumienia istoty dialogu międzykulturowego. To przejmujący zapis spotkania z drugim człowiekiem. Fotoreportaże i etiudy zdjęciowe Wojciecha Zaremby – zrealizowane tak blisko ludzi, jak tylko się da – są dla mnie wizualnymi metaforami, które łączą sfery tego, co widzialne, z tym, co nienamacalne. Autor jest czułym obserwatorem życia codziennego Afrykanów, a jego fotografie – świadectwem żywotności kultur autochtonicznych w dynamicznych realiach globalnej wioski. Szczerze zazdroszczę Panu Wojciechowi pasji, życząc dalszych sukcesów na niwie artysty fotografa.
dr Błażej Popławski
Członek Polskiego Towarzystwa
Afrykanistycznego
Wystawę zorganizowano we współpracy z Ośrodkiem Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych ROZDROŻA.
