Wystawa przedstawia kadry z zatłoczonego i pełnego gwaru lokalnego, tureckiego bazaru.
Aby zrozumieć turecki styl życia, warto wybrać się na pełen gwaru i tłumów lokalny bazar. W każdym mieście czy miasteczku taki targ odbywa się co najmniej raz w tygodniu, a trwa od wczesnych godzin rannych do wieczora. Na bazar zjeżdżają się lokalni producenci żywności, rolnicy, hodowcy oraz sprzedawcy rozmaitych towarów: ubrań, butów, pamiątek. Wizyta na bazarze to nie tylko przyjemny spacer między alejkami, ale także okazja do zakupów suwenirów, przypraw, bakalii, świeżych owoców i warzyw.
Zapraszam Was do odwiedzenia tego barwnego miejsca bez paszportu i wizy. Dzięki zastosowaniu techniki fotografii stereoskopowej możecie dosłownie wejść w każdy kadr, rozkoszując się głębią obrazu i niezliczoną ilością kolorów. Poczujecie tamtejszy klimat, smaki i zapachy sprzedawanych delicji. Staniecie oko w oko z handlującym, gotowi do negocjacji ceny. Kto wie, może nawet usłyszycie głos sprzedającego: „Tylko 3 liry!”.
Tomasz Bielawski
Tomasz Bielawski – rocznik 1960, lekarz weterynarii, pasjonat obrazowania stereoskopowego. Od ponad czterdziestu lat zbiera wszystko, co bardziej lub mniej związane jest z trójwymiarem (aparaty fotograficzne, stereoskopy, zdjęcia, reklamy, książki, gadżety itp.). Jego kolekcja sprzętów 3D jest bez wątpienia największą w Polsce i jedną z największych w Europie. Fotografik – specjalista w dziedzinie fotografii stereoskopowej, członek Polskiego Klubu Stereoskopowego (PKS) i Międzynarodowego Związku Stereoskopowego (ISU). Jego prace cieszą oczy widzów w Polsce i za granicą. Prywatnie przykładny mąż, ojciec trójki dorosłych już dzieci, opiekun psów, kotów i wszelkiego potrzebującego pomocy „robactwa”. Jednym słowem, człowiek spełniony i szczęśliwy! Jego fotografie stereoskopowe możecie zobaczyć w galerii fotomplastikon.pl, a jego kolekcję w wirtualnym muzeum trójwymiaru: 3d-muzeum.pl.
Stereoskopia – technika obrazowania oddająca wrażenie normalnego widzenia trójwymiarowego, to znaczy odwzorowująca nie tylko kształt i kolor obiektów, ale także ich wzajemne zależności przestrzenne, odległość od obserwatora i głębię sceny. Wymaga dostarczenia do mózgu dwóch obrazów, widzianych z perspektywy lewego i prawego oka. W tym celu wykonuje się parę zwykłych dwuwymiarowych obrazów (stereoparę), ukazujących obiekt lub scenę z dwóch punktów widzenia, oddalonych tak (choć nie zawsze) jak oczy obserwatora. Obrazy składowe stereopary są bardzo podobne, ale różnią się nieco kątem widzenia obiektów i szczegółami wzajemnego przesłaniania się obiektów w scenie. To właśnie te drobne różnice niosą informację o trzecim wymiarze. Przy pomocy jednej z wielu technik prezentacji przedstawia się lewy obraz lewemu oku, a prawy prawemu. W mózgu następuje połączenie tych dwóch obrazów w jeden obraz przestrzenny, zwany cyklopowym, ponieważ odbieramy go tak, jakby był widziany przez jedno „trójwymiarowe” oko umieszczone u nasady nosa.
