Wystawa fotografii Tadeusza Rolke w ramach Wschodniego Festiwalu Fotografii.
Gdy Tadeusz Rolke wyjechał na początku lat 70. do Niemiec i postanowił zamieszkać w Hamburgu, w miarę szybko wszedł w profesjonalny obieg działalności fotograficznej. Hamburg był wtedy prężnym ośrodkiem prasowym o dużym znaczeniu, toteż możliwości zawodowe dla profesjonalnego fotografa wydawały się dosyć szerokie. Rolke podjął współpracę z koncernami prasowymi takimi jak np. Gruner+Jahr, wydawcą m.in. wpływowego tygodnika „Stern”, fotografował dla „Spiegla”, „Geo”, a także prasy codziennej.
Nie zaniechał jednocześnie swoich zainteresowań obejmujących szerokie spektrum sztuki współczesnej, odwiedzał muzea, galerie, nawiązywał kontakty i przyjaźnie w środowisku artystycznym Hamburga. To spowodowało, że już u progu swego dziesięcioletniego pobytu w tym mieście otrzymał od rządowej agencji Inter Nationes propozycję wykonania serii portretów artystów tworzących w różnych ośrodkach, a niedługo potem podobną ofertę z wydziału kultury miasta Hamburga. W ten sposób w ciągu zaledwie kilkunastu miesięcy Tadeusz Rolke wykonał serię diapozytywów. Stanowią one unikalny i wyjątkowy zbiór nigdy dotąd publicznie niezaprezentowany, z którego znane są tylko pojedyncze portrety Josepha Beuysa i Gerharda Richtera, bowiem sława tych twórców daleko wykraczała poza lokalne środowiska. A trzeba nadmienić, że sztuka lat 70. poprzez swoją różnorodność zaczęła wtedy nabierać nowych znaczeń i przekraczać ustalone schematy.
Artyści zaczęli używać nowych środków, pojawiły się dotychczas niewykorzystywane w sztuce materiały dające możliwość tworzenia coraz to nowych form przestrzennych czy różnego rodzaju instalacji.
Tadeusz Rolke, wykonując portrety niemieckich twórców, wykorzystał to zjawisko. Jego bohaterowie są nie tylko portretowani w klasycznych pozach (choć i takie ujęcia też są w tym zbiorze), ale przedstawiani z reguły w taki sposób, by ich prace stanowiły równie ważny element dopełniający i wzbogacający poszczególne kadry. Dzięki bardzo umiejętnemu wykorzystaniu fragmentów ich pracowni (większość zdjęć jest wykonana we wnętrzach), odpowiednio balansując światłem, Rolke uzyskuje wyraziste wizerunki ludzi, których pasją jest sztuka.
Na fotografiach oprócz osób pojawiają się nie tylko obrazy, grafiki, ale różne przedmioty, formy przestrzenne, szkice i rysunki. Tadeusz Rolke, portretował środowisko artystów we własny innowacyjny i ciekawy sposobów na swoiste zindywidualizowanie postaci. Dzięki temu otrzymujemy bogaty i uniwersalny zapis środowiska twórców uprawiających różne dziedziny sztuki, tworzących w różnych technikach i materiałach. Jest to również bardzo cenna i spójna rejestracja czasu, kiedy sztuka niemiecka stanowiła wszechstronne pole ujawniających się kierunków i tendencji.
Tadeusz Rolke, sam przecież studiujący w młodości historię sztuki, fotografując wcześniej i później polskie środowisko artystyczne, z właściwą sobie wrażliwością podjął się tej wartościowej rejestracji w miejscu, gdzie przyszło mu żyć i tworzyć przez jakiś czas.
Przypomnienie, a właściwie odkrycie po wielu latach, tak wyodrębnionego zbioru fotografii wykonanych w diapozytywach, kolejny raz poświadcza o jego nieprzerwanym związku ze sztuką. Fotografia stała się tego związku trwałym i niepodważalnym elementem.
Wystawa: od 20 CZE do 7 LIP 2024
