Prezentacja: Ośrodek „Rozdroża”, ul. Krakowskie Przedmieście 39, Lublin
13:00 Otwarta prezentacja pracy warsztatowej prowadzonej przez Tetianę Sopiłkę.
Koncerty: Teatr Muzyczny w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 5, Lublin
18:30 Koncert bułgarskich pieśni tradycyjnych – zespół Ezeretz (Sofia, Bułgaria)
19:30 Koncert tradycyjnych pieśni z Laponii – Wimme Saari (Karelia, Finlandia)
przerwa
20:15 Koncert rosyjskich pieśni tradycyjnych – zespół Narodnyj Prazdnik (Moskwa, Rosja)
Noc tańca: Warsztaty Kultury, ul. ks. Popiełuszki 5, Lublin
22:00 Bułgarskie, rosyjskie i polskie tańce tradycyjne. Prowadzenie: zespoły Ezeretz, Narodnyj Prazdnik i Kapela Braci Dziobaków z Woli Destymflandzkiej.
Zespół Ezeretz - brzmienia i rytmy z obszaru całej Bułgarii – tak najkrócej można określić to, co przedstawia wokalny zespół kameralny Ezeretz, założony w 2002 r. przez Iliana Yuruchkiego. Tworzące go utalentowane śpiewaczki pochodzą z różnych regionów kraju, przez co każda z nich wnosi do zespołu własny koloryt lokalny i niepowtarzalny głos. Zespół bardzo szybko stał się popularny w Bułgarii. Zachwyca wspaniałym brzmieniem i profesjonalnym wykonaniem pieśni z różnych regionów kraju oraz nowoczesnymi rozwiązaniami kompozytorskimi.
Wimme Saari to mistrz joikowania, tradycyjnego śpiewu Sammów, ludu pochodzącego z najdalej wysuniętej na północ części Europy – Laponii. Joiki są zazwyczaj pozbawione tekstu. Osoba je wykonująca nie opisuje rzeczy słowami. Zamiast tego, śpiewak stara się uchwycić istotę poruszanego tematu, oddając poprzez śpiew daną osobę, zwierzę, ptaka, górę, wiatr, bądź inne zjawisko przyrody. Śpiew ten towarzyszy Lapończykom w różnych sytuacjach, także przy pracy. Podczas poganiania stada reniferów, śpiew ten ma odstraszać wilki. Joiki są wykonywane także podczas znakowania nowonarodzonych reniferów. Joikowanie towarzyszy również codziennym czynnościom, takim jak prace ręczne czy cięcie drewna na opał.
Zespół folklorystyczno-etnograficzny „Narodnyj Prazdnik” (Święto Ludowe) został założony w Moskwie na początku lat osiemdziesiątych. Coroczne badania terenowe we wsiach południowej i zachodniej Rosji, uczestniczenie w tradycyjnych świętach ludowych, częste wizyty u tradycyjnych wykonawców, wykorzystywanie unikalnych wielokanałowych nagrań archiwalnych – wszystko to zaowocowało tym, że „Narodnyj Prazdnik” wyróżnia się spośród innych tego typu zespołów. Stoi za tym nowatorstwo w sposobie przejmowania tradycji, gdyż jest to sposób najbardziej zbliżony do naturalnego, a co za tym idzie – wykonywana przez grupę muzyka jest najwierniejszym odwzorowaniem tradycji ze wszystkimi jej twórczymi elementami.
Kapela Braci Dziobaków z Woli Destymflandzkiej - muzycy tradycyjni młodego pokolenia – grają tradycyjną muzykę taneczną. Główny obszar ich zainteresowań to opanowanie archaicznego stylu gry na instrumentach smyczkowych z regionów: radomskiego, lubelskiego i destymflandzkiego – stąd nazwa kapeli. Grają w stylu do dziś określanym na wsiach jako „starodawny” ale potrafią się także odnaleźć w różnych nowych stylach, zależnie od potrzeby i sytuacji.
