Jest to performatywna, bardzo osobista opowieść nie tylko o losach teatralnej dynastii od stu lat związanej z Teatrem im. Janki Kupały i historią Białorusi, lecz również szczera rozmowa o tym, jak nie poddawać się, gdzie szukać źródła inspiracji i dlaczego wszystko skończy się dobrze.
O pięciu pokoleniach swojej rodziny opowiada Zoja Biełachwościk, która podążając śladami swojego legendarnego dziadka Hleba Hlebawa i słynnego ojca Walancina Biełachwostika przez 38 lat służyła w Teatrze im. Janki Kupały, gdzie zagrała setki ról. Dzisiaj w warunkach wymuszonej emigracji jedyną rzeczą, która nie się zmieniła w jej życiu, jest żywa więź z widzem.
Spektakl przygotowała niezależna grupa Kupałowcy: Siarhiej Czub, А.Sienozenski, Alaksandr Harcujeu, Zoja Biełachwościk; czas trwania: 120 minut
Projekt realizowany w ramach Rezydencji Artystycznej Białoruś i Ukraina realizowanej przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.
Wydarzenie jest częścią Festiwalu Bliski Wschód.
