Świątynię wybudowano w pierwszej połowie XVII w. według projektu Jakuba Tremanzela. Jest to niewielki, jednonawowy, orientowany, trójkondygnacyjny kościół. Sklepienie kolebkowe z lunetami pokrywają charakterystyczne dla renesansu lubelskiego sztukaterie. Neorenesansowe attyki nad dzwonnicą i kruchtą, projektu Stefana Szyllera, wykonano na początku XX w. Z tego samego okresu pochodzą dekoracje sgraffitowe przedstawiające świętych, umieszczone w arkadowych niszach górnej kondygnacji kościoła. Ich autorem jest lubelski malarz Władysław Barwicki. XVIII-wieczne obrazy w ołtarzu głównym przedstawiają św. Józefa, patrona kościoła oraz św. Kazimierza Królewicza. Przy chórze muzycznym znajdują się dwa obrazy datowane na XVII w., przedstawiające sceny przebicia serca św. Teresy i biczowanie Chrystusa.
W 1967 roku kościół pw. św. Józefa i zespół klasztorny wpisano do rejestru zabytków w Polsce. W latach 1983–1985 dokonano gruntownego remontu klasztoru, dobudowując drugie piętro z przeznaczeniem na cele mieszkalne.
