NARODOWY KONCERT LISTOPADOWY 2020

Narodowy Koncert Listopadowy stał się już lubelską tradycją. Co roku lublinianki i lublinianie tłumnie uczestniczą w tym wydarzeniu, by wspólnie przy dźwiękach znakomitej muzyki świętować odzyskanie przez Polskę niepodległości. W tym roku koncert będzie także zwieńczeniem ustanowionego przez Sejm roku świętego Jana Pawła II. 

Link do Koncertu na YouTube miasta Lublin.

Gwiazdą Narodowego Koncertu Listopadowego będzie Tomasz Ritter – pochodzący z Lublina wybitny pianista, kilkukrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, Fundacji Sinfonia Varsovia, laureat wielu międzynarodowych konkursów muzycznych, zwycięzca I Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego na Instrumentach Historycznych.

Zaprezentowane nagranie będzie rejestracją recitalu fortepianowego z Wyższej Szkoły Muzyki i Teatru (Hochschule für Musik und Theater) w Hamburgu, gdzie obecnie pianista kontynuuje studia w klasie Huberta Rutkowskiego. Jego występ poprzedzi przemówienie Prezydenta Miasta Lublin dr. Krzysztofa Żuka.

Słowo o muzyce przygotowane przez prof. Teresę Księską-Falger możecie przeczytać poniżej lub pobrać jako załącznik. 

W wyniku epidemii wydarzenie zostanie w całości przeniesiona do sieci. Nie zabraknie jednak muzycznej uczty!
Koncert zostanie wyemitowany 11 listopada o godz. 19:15 na kanale Youtube Lublin – Miasto Inspiracji oraz na profilu Facebook Lublin – Miasto Kultury.

Narodowy Koncert Listopadowy online

11 listopada 2020

 

Powraca jak co roku, choć tym razem w przekazie medialnym. To oczywiście boli i smuci, ale pandemia koronawirusa nie dała nam wyboru: Narodowy Koncert Listopadowy 2020 roku spędzimy przed ekranem komputerów, laptopów wsłuchując się w genialne frazy muzyki Fryderyka Chopina, zachwycając się instynktem twórczym Michała Kleofasa Ogińskiego i Karola Kurpińskiego. Posłuchamy jak srebrzyście brzmi kopia fortepianu Dulcken J. C. Neuperta (Monachium, 815) i co potrafi wyczarować dla nas Tomasz Ritter, młody, wspaniale utalentowany pianista rodem z Lublina.

 

„Interpid adventurer” – „Nieustraszony poszukiwacz przygód”. Taki przydomek pojawił się przy nazwisku Tomasza Rittera w magazynie „International Piano” po recitalu w Berlinie wiosną 2019 roku. Odkąd w wieku dziesięciu lat, w Pradze, poznał fortepian z czasów Mozarta, jego zainteresowania muzyczne – obok fortepianu współczesnego – rozszerzyły się o muzykę dawną oraz historyczne instrumentarium: fortepiany, klawikordy, klawesyny.

Studiował na Wydziale Wykonawstwa Historycznego i Współczesnego w Moskiewskim Konserwatorium im. P. Czajkowskiego, które w 2019 roku ukończył z wyróżnieniem. Kształcił się tam pod kierunkiem Alexeia Lubimova (fortepian i fortepian historyczny) oraz Marii Uspienskiej i Alekseja Szewczenki (klawesyn). Obecnie odbywa studia podyplomowe w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu u Huberta Rutkowskiego (fortepian, fortepian historyczny) oraz Menno van Delfta (klawesyn).

Tomasz Ritter jest laureatem wielu konkursów pianistycznych, m.in.: IX Międzynarodowego Konkursu Młodych Pianistów „Arthur Rubinstein in memoriam” w Bydgoszczy (2010 r. - I nagroda i Rubinowa Szpila Arthura Rubinsteina dla osobowości artystycznej, VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego dla Młodych Muzyków w Enschede (2010 r., I nagroda i Nagroda Dziennikarzy).

W roku 2017 otrzymał I nagrodę w kategorii klawesynu na Konkursie Bachowskim w Koroliow (Rosja). W roku 2018 był nominowany do Paszportu „Polityki” w kategorii „Muzyka poważna”, a w roku następnym do nagrody “Koryfeusz Muzyki Polskiej” w kategorii „Odkrycie roku”.

We wrześniu 2018 roku Tomasz Ritter został zwycięzcą I Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego na Instrumentach Historycznych w Warszawie.

Dziś Tomasz Ritter mówi o sobie: jestem pianistą, fortepianistą i klawesynistą.

 

11 listopada o godz. 19.15 artysta grać będzie w jednej z sal Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu; stąd popłyną do nas dźwięki historycznego Narodowego Koncertu Listopadowego, a w nim następujące utwory:

 

• F. Chopin - Polonez gis-moll op.posth.
• M. K. Ogiński - Polonez B-dur
• F. Chopin - Nokturn Es-dur op. 9 nr 2
• K.Kurpinski - Polonez d-moll
• F. Chopin - Mazurek C-dur op. 33 nr 2
• F. Chopin - Walc a-moll op. 34 nr 2

Wielki i oryginalny talent Fryderyka Chopina znany jest całemu światu. W jego dziełach, poetycznie natchnionych, głębia wyrazu i siła uczuć, przemawiają do serc i wyobraźni. W balladach jawi się jako historyk swej ojczyzny, w mazurkach, polonezach, koncertach, sonatach, scherzach, etiudach mówi do nas językiem narodowym - czujemy radość, ale i zatroskanie, dumę i smutek, poczucie zwycięstwa i doświadczenie porażki. Jego gra na fortepianie miała w sobie coś niepowtarzalnie własnego, a ulubioną formą koncertowania były występy o charakterze kameralnym, odbywające się w zamkniętym gronie wytrawnych znawców i wielbicieli sztuki, w salonach warszawskich, wiedeńskich, drezdeńskich, paryskich, londyńskich i edynburskich. W atmosferze intymności czuł się najlepiej, wtedy też potrafił osiągnąć szczyty artyzmu, ukazać cały swój pianistyczny geniusz.

 

Michał Kleofas Ogiński (1765-1833), polski dyplomata, pisarz, kompozytor zajmował się muzyką sporadycznie, w chwilach wolnych od zajęć politycznych. Uprawiał ją dla przyjemności, kierowany instynktem, wrodzoną muzykalnością, a pobierane lekcje (nie tylko w dzieciństwie i młodości, ale także w latach późniejszych) pozwoliły na imponujące opanowanie kompozytorskiego rzemiosła. Najbardziej twórcze okazały się lata spędzone w Zalesiu, później – we Florencji.

W swoim czasie był twórcą popularnym, o czym świadczą wydania jego utworów w Brunszwiku, Dreźnie, Paryżu, Pradze, Warszawie i Wiedniu. Komponował przede wszystkim utwory fortepianowe, w tym głównie formy taneczne: polonezy, mazurki, walce, marsze, kadryle. Jego dzieła wykonywała m.in. słynna Maria Szymanowska, zaś polonezy chwalił Ferenc Liszt. Powszechnie znany Polonez „Pożegnanie Ojczyzny” stał się wzorowym przykładem stylu zwanego sentymentalizmem, a samego Ogińskiego określono mianem prekursorem romantyzmu.

 

Karol Kurpiński (1785-1857) towarzyszył Chopinowi podczas pierwszego koncertu kompozytorskiego w Teatrze Narodowym w Warszawie 17 marca 1830 roku. Młody pianista prezentował swój świeżo napisany „Koncert fortepianowy f-moll”, Kurpiński - pełniący wówczas funkcję dyrektora i jedynego dyrygenta warszawskiej sceny - prowadził orkiestrę.

Karol Kurpiński odegrał ważną rolę w życiu muzycznym Warszawy pierwszej połowy XIX wieku. Wprawdzie nigdy nie zdobył gruntownego wykształcenia muzycznego, nie odbył studiów, ale już w wieku 12 lat objął stanowisko organisty w Sarnowie k. Rawicza, a od roku 1800 był drugim skrzypkiem w kapeli dworskiej Franciszka Polanowskiego Moszkowie k. Lwowa. Przełomowym w życiu przyszłego dyrygenta i autora dzieł scenicznych okazał się rok 1810, kiedy to znany Wojciech Bogusławski powierzył mu funkcję drugiego dyrygenta Opery Warszawskiej.

Kurpiński okazał się świetnym dyrygentem, skutecznym animatorem życia muzycznego, a jego opery , jak „Zamek na Czorsztynie”, „Jadwiga, królowa Polski”, „Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale” zasłużyły na miano polskich oper historycznych, tworząc nową artystyczną jakość, nowy muzyczny gatunek. W twórczości fortepianowej Kurpińskiego na szczególną uwagę zasługują polonezy; są klasyczne w formie, salonowe i artystycznie wysmakowane ...

 

Przed nami niepowtarzalny wieczór muzyki polskiej. Serdecznie Państwa zapraszam.

Teresa Księska - Falger

listopad 2020 roku