21 września obchodzony jest Światowy Dzień Walki z Chorobą Alzheimera. Głównym celem obchodów tego dnia jest podnoszenie świadomości społecznej oraz zwalczanie stygmatyzacji choroby i chorych. Cały wrzesień organizacje alzheimerowskie na całym świecie w celu poprawy jakości życia osób chorych i ich rodzin organizują różnorodne wydarzenia edukacyjne i informacyjne, marsze pamięci, kampanie medialne i zbiórki funduszy na swą działalność.
Według Polskiego Stowarzyszenia Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera, w Polsce ponad 300 tys. cierpi na chorobę Alzheimera. U wielu z nich choroba nie została jeszcze rozpoznana, dlatego nie korzystają oni z pomocy medycznej. Nie ma leku, który pomógłby wyleczyć chorobę, ale dostępne są różne formy wsparcia dla chorych i ich opiekunów.
- Od wielu lat staramy się zapewnić godne i bezpieczne funkcjonowanie seniorom dotkniętym chorobą Alzheimera w różnych placówkach o charakterze dziennym i całodobowym oraz pomocy w środowisku zamieszkania. Dlatego też jako pierwsi w regionie uruchomiliśmy pododdział w Domu Pomocy Społecznej „Kalina” dla osób z chorobą Alzheimera, zaburzeniami pamięci i schorzeniami pokrewnymi. W Lublinie funkcjonują także 4 placówki pobytu dziennego, w których osoby chore i ich rodziny otrzymują wsparcie terapeutyczne, psychologiczne i socjalne. Dwa lata temu rozszerzyliśmy ofertę wsparcia o Ośrodek Wsparcia o Charakterze Rodzinnych Domów z 20 miejscami dziennymi i 16 całodobowymi oraz o Środowiskowy Ośrodek Wsparcia z 30 miejscami pobytu dziennego i 30 całodobowego, w tym miejscami Opieki Wytchnieniowej dla rodzin i opiekunów. Zapewniamy także pacjentom i ich najbliższym rożne formy wsparcia w środowisku zamieszkania, m. in. usługi o charakterze opiekuńczym, asystenckim, wytchnieniowym dla opiekunów, punkty domowej opieki z wyżywieniem oraz usługi teleopieki w postaci opaski bezpieczeństwa, szczególnie istotne dla osób samotnych - mówi Monika Lipińska Zastępczyni Prezydenta Miasta Lublin ds Społecznych.
Choroba Alzheimera polega na utracie lub zaburzeniu tzw. wyższych czynności korowych, jak pamięć, orientacja, rozumienie, liczenie, mowa czy ocena sytuacji. Prowadzi do nieodwracalnej utraty komórek nerwowych w mózgu. Choroba ta może się rozwijać bez widocznych objawów, może minąć nawet 10 lat, zanim pojawią się symptomy pozwalające na postawienie diagnozy.
Choroba Alzheimera ma trzy fazy. Pierwsze stadium trwa od dwóch do pięciu lat. Osoba chora ma przede wszystkim kłopoty z pamięcią, orientacją w nowych miejscach, a także nauką czegoś nowego. Na tym etapie najbliższym jeszcze stosunkowo łatwo opiekować się chorym. Drugie stadium trwa od 2 do 12 lat. Pamięć jest bardziej zaburzona, chory zapomina imion dzieci, nie ufa bliskim, unika ludzi i błądzi nawet w znanym otoczeniu. Trzecie stadium trwa od roku do trzech lat. Ta faza jest dla rodziny najtrudniejsza. Kontakt z chorą osobą jest drastycznie ograniczony do jedynie pojedynczych słów, nasilają się trudności w kontrolowaniu czynności fizjologicznych. Taka osoba najczęściej wymaga nieustannej opieki.
Choroba dotyka nie tylko samych chorych, ale również ich bliskich. Stała opieka nad chorym na Alzheimera wymaga niesłychanego wysiłku psychicznego i fizycznego. Mimo bardzo intensywnie prowadzonych prac badawczych nie ma skutecznego leczenia, które zapobiegałoby rozwojowi i powstrzymywało proces chorobowy. Można tylko opóźniać i łagodzić objawy takie jak stany lękowe, depresja, psychozy, nadmierne pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia snu. W walce z chorobą najskuteczniejszym wsparciem dla osób chorych i ich rodzin jest wiedza, współczucie, cierpliwość, dobroć i miłość. Wbrew powszechnym opiniom, zaburzenia te nie są normalnym objawem starzenia się. Ciężar opieki medycznej, finansowej i socjalnej nad osobami, które tracą sprawność do samodzielnego życia, przejmują bliscy. Potrzebują jednak wsparcia i życzliwości ze strony otoczenia, informacji oraz fachowej porady, aby mogli udźwignąć nadzwyczaj ciężkie brzemię, jakim jest opieka nad osobą chorą przewlekle, tracącą pamięć.
