07.05.2024
Jarząb szwedzki
Jarząb szwedzki łac. Sorbus intermedia (Ehrh.) Pers.
Opis: Drzewo wysokości do 15-20 m, o szerokiej, regularnej koronie. Młode pędy szaro, filcowato owłosione. Liście pojedyncze, eliptyczne lub odwrotnie jajowate, długości do 10 cm, pierzasto klapowane, o klapach tępych i nieregularnie piłkowanych, u podstawy szeroko klinowate, z wierzchu ciemnozielone, od spodu szaro, filcowato owłosione. Kwiatostany owłosione, szerokości do 10 cm. Kwitnie w maju. Owoce elipsoidalne, średnicy do 12 mm, pomarańczowo-czerwone, dojrzewają we wrześniu, październiku.
Występowanie: pochodzi z północnej Europy, jego zasięg ograniczony jest tylko do krajów nadbałtyckich (głównie Skandynawia), w Polsce osiąga południową granicę; w stanie dzikim tylko na Pomorzu Zachodnim (w lasach nad Bałtykiem, między Kołobrzegiem a Gdańskiem). Należy do najrzadziej spotykanych drzew w Polsce; objęty ochroną ścisłą i wpisany do Polskiej czerwonej księgi roślin ze statusem zagrożony.
Zastosowanie i znaczenie: jarząb szwedzki bardzo często jest uprawiany na terenie całego kraju. Mało wymagający w stosunku do gleby. Jedno z najcenniejszych i najliczniej używanych gatunków drzew ulicznych i alejowych w miastach i osiedlach.
Właściwości lecznicze: podobne do innych gatunków jarzębów, choć mało wykorzystywany pod tym kątem.
Szybkie linki
Aktualności - Środowisko
