07.05.2024
Morwa biała
Morwa biała łac. Morus alba L.
Opis: Drzewo wysokości do 15 m, o szerokiej, kulistej koronie. W naszych warunkach często rośnie krzewiasto. Młode pędy owłosione, skąpo owłosione, później nagie, szarobrunatne. Liście szeroko jajowate, jasnozielone, długości 6-18 cm, o blaszce niepodzielonej lub rozmaicie powcinanej, na brzegu piłkowane lub ząbkowane, z wierzchu nagie, od spodu wzdłuż nerwów owłosione. Wielkość i kształt liści bardzo zmienne. W jesieni efektownie przebarwiają się na żółto. Owoc jest rzekomy, tworzą go drobne niełupki obrośnięte soczystymi rozrośniętym elementami okwiatu, przypomina wydłużoną jeżynę. Owoce są jadalne, słodko-mdłe w smaku, ich barwa w zależności od odmiany jest od białej, przez różową, czerwoną do fioletowoczarnej. Dojrzewają i opadają latem.
Występowanie: Od starożytności uprawiana w Chinach, Japonii i innych krajach południowo-wschodniej Azji w celach dekoracyjnych, lecz przede wszystkim na pokarm dla jedwabników. Szeroko rozpowszechniona w uprawie w wielu krajach Europy, także w Polsce (od XVII w.). Jest wytrzymała na niskie temperatury i mało wymagająca w stosunku do gleby. Dobrze rośnie na glebach lekkich, piaszczystych i kamienistych. Wymaga miejsc nasłonecznionych, natomiast w cieniu rośnie słabo. Jest też wytrzymała na zanieczyszczenia powietrza i dobrze rośnie w miastach.
Znaczenie i zastosowanie: Zwykle w celach dekoracyjnych, najczęściej stosowana jako roślina żywopłotowa, rzadziej jako forma drzewiasta w parkach i przy drogach.
Właściwości lecznicze: Liście i owoce morwy mają wiele właściwości medycznych. Zawierają związki pomagające w regulacji poziomu cukru we krwi, wzmacniające układ odpornościowy, obniżające poziomu cholesterolu i zapobiegające chorobom serca.
Szybkie linki
Aktualności - Środowisko
